Appeltaart van amandelkorstdeeg – bevat gluten

Op een mooie herfstdag was er dit jaar bij ons thuis een reünie van studiegenoten van mijn man en bij zo’n gelegenheid probeer ik natuurlijk het beste van mijn bakkunsten op tafel te zetten. Ik maakte gebruik van appels uit eigen tuin en als resultaat ontstond deze appeltaart met een heerlijk verfijnd amandelkorstdeeg. Het deeg maakte ik ‘s avonds van te voren al klaar zodat de taart heel vers kon worden gegeten. De vulling wordt kort gegaard voor het bakken zodat de appelstukjes niet droog of hard zijn. De smaak van deze taart doet aan amandelspijs denken door het amandelmeel in het deeg. De garnering van de geroosterde pijnboompitten geven een pittig accent aan het uiterlijk en de smaak. Onze vrienden genoten van het resultaat en iedereen kan het nu thuis ook eens gaan uitproberen met dit recept als de behoefte aan een appeltaart opborrelt.

appeltaart met amandelkorstdeeg

Wat heb je nodig voor een appeltaart van amandelkorstdeeg?

125 gram tarwebloem
75 gram amandelmeel
50 gram poedersuiker
mespunt zout
1 eetlepel sinaasappelsuiker
100 gram roomboter in stukjes
1/2 ei
(twee eetlepels amandelmeel voor op de deegbodem te strooien)
vulling:
500 gram schoongemaakte appels in stukjes bijvoorbeeld Elstar of Jonagold of Braeburn
8 gewelde gedroogde abrikozen
bodempje water
aardappelmeel
30 gram kristalsuiker
1 theelepel sinaasappelsuiker
garnering:
2 eetlepels pijnboompitten
1/2 losgeklopt ei om de deegrand te bestrijken

De bereiding:

Zowel de vulling als het deeg moeten eerst afkoelen. Neem voor de appeltaart een springvorm van 22 centimeter doorsnede en vet deze van te voren goed in. Bekleed de bodem met bakpapier zodat hij makkelijk te lossen is.

Meng voor het deeg de bloem, het amandelmeel de poedersuiker en de sinaasappelsuiker plus het zout door elkaar. Snij de roomboter in kleine blokjes en voeg dit toe aan dit mengsel. Verkruimel de boterstukjes met je vingers tot er kruimels zijn ontstaan. Voeg dan het halve ei toe en meng alles snel tot een soepel deeg. Laat dit ingepakt met huishoudfolie of in een goed sluitende kom minimaal een uurtje  opstijven. Het mag ook langer en kan zelfs een nacht staan zodat je ’s morgens snel aan de slag kunt gaan met bakken.
Schil voor de vulling de appels en snij ze in blokjes. Knip of snij de abrikozen tot gelijke grootte en doe alle fruit in een steelpan met een bodempje water. Voeg de suiker en de sinaasappelsuiker toe en laat alles onder af en toe roeren 2 minuten doorkoken. Bind dan het vocht met aardappelmeel dat is aangemaakt met wat water en laat even doorkoken. De dikte van de vulling moet die van een stevige compote zijn.
Laat de vulling afkoelen tot kamertemperatuur. Je kunt dit versnellen door de vulling uit te spreiden in een andere ondiepe kom en op een koele plek te zetten.

Verwarm de oven voor op 160 graden Celsius.
Rol het deeg op een werkblad met een deegrol uit. Bestrooi je werkblad  en het deeg heel lichtjes met tarwebloem. Rol het deeg in 3 stapjes uit, draai het tussendoor steeds om met een pannenkoekmes of dunne spatel, tot het de dikte heeft van 3 millimeter en een doorsnede van 25 tot 26 centimeter. Vouw het deeg dubbel en leg het in de springvorm en plooi het passend erin. Snij de deegrand af op de gewenste hoogte, ongeveer 3-4 centimeter.
Prik gaatjes in de deegbodem en bestrooi de bodem met twee lepels amandelmeel.
Spreid de vulling over de bodem uit.
Met een restje deeg maak je nog een hartvormige versiering en leg die op de vulling. Bestrijk het deeg met wat losgeklopt ei voor een mooie glans.
Strooi de pijnboompitten over de vulling.
Bak de taart in 30 minuten gaar. De laatste 10 minuten doe je aluminiumfolie over de taart zodat hij niet te donker wordt. Door het amandelmeel verbrandt het deeg wat sneller.
Haal de taart uit de oven en plaats de vorm op een taartrooster. Los de vorm pas na 5 minuten en snij de rand eerst voorzichtig los met een dun mesje.

Geniet ervan met vrienden!
Misschien vind je deze recepten voor de decembermaand ook leuk:

sinterklaasvlaai

boekweitkruidnootjes

speculaas met amandelen

stoere gemberkoekmannen

 

Hirnhut van Heidegger – bevat gluten

Het volgende broodrecept van de Hirnhut met de bijbehorende filosofische afscheidsrede is speciaal geschreven en gebakken door broodfilosofe Inostrate naar aanleiding van de Rubicocursus met als onderwerp Heideggers boek” De gelatenheid“. De filosoof Martin Heidegger heeft een schrijfstijl vol vragen, lange zinnen en eigen woorden. Ik heb hem een broodmetafoor in de mond gelegd en speelde met zijn woorden en stijl. Laat je denkraderen maar knarsen en worstel je door de volgende tekst heen. Na het lezen en doorkneden-nadenken kun je als beloning de unieke Hirnhut gaan opzetten en weet je veel meer over brood!

Hirnhut – Filosoferen over Brot in de vorm van een afscheidsrede

Dierbare cursusgenoten en alle bloglezers die iets meer willen weten over Heidegger!

Bij dezen wil ik een woord van afscheid richten tot jullie allen, met name de Rubico-cursisten, die met opperste concentratie en veelvuldig Gehirnknirschen de landweg van Martin Heidegger hebben afgelegd. Welgeteld zes middagen hebben we ons gebogen over het boek´die Gelassenheit ` onder de bezielende leiding van Herr Dr. Kragting.

Wij werden in deze periode en op deze plaats door Herr Dr. Heidegger tot meer en dieper na-denken aangespoord.
Graag wou ik deze gelegenheid aangrijpen om samen met u te gaan filosoferen over iets wat mij na aan het hart ligt. Laten wij onze gedachten gaan over het idee Brot.
Is dit niet het levensmiddel dat over de hele wereld het meest gewaardeerd wordt? Wat is de oorsprong van het Brot? Uit welke bodem komt het? Hoe zien wij onszelf terug in het Brot dat wij eten?

Volgens de denkwijze van Herr Dr. Heidegger zouden er
drie grondideeën over Brot zijn:

Het Metafysisches Brot, het oerbrood dat uit vier essenties of elementen bestaat:meel, water, zout en zuurdesem. Dit brood verklaart zichzelf uit zijn ingrediënten, maar dit idee wordt tegenwoordig als ontmanteld beschouwd.

actieve zuurdesem

Het Berechnetes Brot, brood waarbij alle ingrediënten precies zijn afgewogen en dat altijd hetzelfde smaakt. Het verzadigt maar is een sleur. Het brood is eenvoudig te bereiden maar het moet niet het enige brood zijn dat men eet, het constipeert – zorgt voor verstopping.

vrouw die brood verkoopt

Het Besonnenes Brot. Dit brood smaakt steeds anders en is gemaakt voor speciale gelegenheden zoals een Abschied of een Fest. Bij het Besonnenes Brot wordt de berekening losgelaten: men heeft geen duidelijk vat op de ingrediënten en hun hoeveelheden. Het is een geheim dat tot je komt in afzondering bij besonnenes Denken – bezonnen nadenken.

Hirnhut, een geweldig filosofisch brood geïnspireerd door Heidegger

In elk huishouden werd vroeger brood gebakken, het was een overlevering die door eenieder werd gedragen. Later werd broodbakken een gerespecteerd beroep, een ambacht. Maar nu, in een calculerende, technocratische wereld, ver weg van onze geboortegrond, dreigen we deze overlevering geheel te verliezen.

Moderne mensen die geen Brot kunnen bereiden, ervaren dit niet als een tekort. Zij denken dat brood uit de gemotoriseerde voedingsindustrie net zo goed is. Tegenwoordig kopen sommigen afbakbroden of bakmixen. Zij denken dan dat dit een besonnene handeling is. Maar hoe staat het met deze bewering?
Neen, zij is onwaar. Het is een snelle, oppervlakkige en gemakzuchtige gedachte die kan leiden tot het verlies van het vermogen tot broodbakken.

Is het bakproces niet een metafoor voor het na-denken?
Alle ingrediënten (de zintuiglijke indrukken) worden goed gemengd, stevig doorkneed ( dit is het nadenken), ruime tijd laten rijzen (dit is de tijd om te bezinnen), wederom doorkneden, gevormd (nu ontstaat de creatieve nieuwe gedachte) en dan de vervolmaking, het bakken in de oven (de techniek komt er bij).

Als wij verder nadenken, hebben wij aandacht voor het feit dat ons tijdperk bedreigd wordt door het verlies van het vermogen tot broodbakken.
Kunnen wij dit verlies tegengaan? Ja, dit kan. Maar welke houding moeten we dan aannemen? Een open grondhouding voor het broodbakproces. Dit hele proces laat ons immers ontdekken wie we zijn, waar we vandaan komen en waar we heen gaan.

Waarom er voor de naam Hirnhut voor dit Besonnenes Brot is gekozen?
Het is een geestverbintenis met het woord Hernhutter. Hernhutter staat voor een religieuze groep uit de stad Hernhut in Sachsen maar tevens voor een prachtig zandgebak. De vorm van de Hirnhut is een hoed die ons Gehirn beschermt. Het recept van dit Brot is via das Gehirn tot ons gekomen op een afgelegen plek (in de hut van Heidegger). De ingrediënten zijn geheimzinnig en mythisch, ze zijn waarachtig opgeborreld via besonnenes Denken. Agrarische elementen aus eigenem Hof verzamelen zich erin, graan aus der Heimat, melk uit de Alpenweiden, eieren van de Landman. Alles aangevoerd in de morgenstond over der Holzweg.

hut waar Heidegger zich terugtrok om te schrijven

Door de Hirnhut samen te eten, te celebreren als communie of laatste avondmaal, hoop ik dat we wakker worden en dat we openstaan voor het geheim. Dat wij gaan na-denken of het Brot dat we eten ons wel in ons diepste wezen raakt. Laat deze redevoering hiervoor een aansporing zijn. Dan kunnen wij op een weg komen met nieuwe blijvende soorten Brot.

Wilt u dit recept van de Hirnhut bereiden? Verander er dan steeds iets aan, een andere vorm, iets meer of minder van een ingrediënt, zodat het nooit hetzelfde brood is en er steeds iets nieuws ontstaat. Voeg er nog iets aan toe. Maak het groter. Uw persoon moet er uiteindelijk achter verdwijnen. Zo zou dan Martin Heideggers uitspraak op een andere wijze bewaarheid worden:
“Hoe groter de meester is, des te volkomener verdwijnt zijn persoon achter zijn Brot.”

Hoe zou je  de Hirnhut kunnen bereiden? Men neme als eerste inspiratiebron:

370 gram gezeefde tarwebloem
100 gram fijn maïsmeel
30 gram gezeefde custardpoeder
10 gram zout
een paar druppels amandelessence van Herr Dr. Oetker
1 volle eetlepel citroenrasp
40 gram suiker
1 zakje vanillesuiker
1 zakje gedroogde gist (voldoende voor 500 gram bloem)
1 losgeklopt ei
235 cc warme melk
40 gram gesmolten en iets afgekoelde roomboter
vulling:
100 gram rozijnen, gewassen en kort (2 minuten) geweld en weer goed gedroogd
1 losgeklopt ei om te bestrijken

De bereiding van de Hirnhut van Heidegger:

Roer eerst de droge ingrediënten goed door elkaar in een mengkom en voeg dan ei, boter en melk toe.
Kneed het geweldige deeg tot het soepel aanvoelt.
Laat het deeg 1 uur rijzen in de kom op een warme plek tot het volume verdubbeld is.
Kneed het nogmaals door en voeg dan als laatste de rozijnen toe.
Neem een ingevette vlaaiplaat of springvorm om de Hirnhut in te bakken.
Maak er een creatieve ronde hoedvorm van naar eigen inzicht!
Leg de hoed in de springvorm en dek hem af met een schone doek.
Laat hem nog een half uur rijzen op een warme en tochtvrije plaats.
Verwarm de oven voor op 200° Celsius.
Bestrijk de Hirnhut met het ei en bak hem in ongeveer 30 minuten gaar en goudbruin.

©Inostrate, november 2016